Koeien met Horens
Ons oogmerk
Het "moet" (helemaal niet)
Met de auto rijdend in het natuurgebied aan de Saône in
Frankrijk zagen we tientallen witte koeien in de weiden
niet zo ver van de weg. We stopten en zetten zoals
gewoonlijk de muziek aan. De koeien komen dan altijd
naar ons toe. Lijken te luisteren en te genieten.
 
We wachtten: De dieren naderden nauwelijks en slechts
één koe kwam direct op de auto af - en dat was dan ook
het enige dier met horens. De anderen hadden nog slechts
stompjes van enkele centimeters. Op ons maakten ze een
verloren, trieste indruk. We spraken de boer er op aan. Hij
mompelde "De veearts heeft alles afgezaagd. Brussel. Het
moet". We besluiten iets te doen.
Het koe-beeld (in de wei, in kunst en reclame)
De verschijning van de koe wordt afgebroken. Sinds
de zeventiger jaren worden koeien onthoornd.
Tegenwoordig ziet men op onze weiden nog maar
zelden koeien met horens. En zelfs posters en
schilderijen tonen ze nu zonder! En ook op een pak
melk is geen horen meer te bekennen, dus de
conclusie van onze kinderen is logisch: Koeien
hebben gewoon geen horens. Een onnatuurlijke
'evolutie', opgelegd door de mens, voor het menselijk
gemak.
Het oogmerk
Temidden van de vele ondernemingen en
acties ter verbetering van het lot van onze
koeien lijkt óns initiatief op het eerste gezicht
slechts op een détail. Wij willen er echter aan
helpen herinneren dat de koe in principe
horens heeft. We willen het respect in stand
houden voor de complete, onverminkte koe.